Personage - Het verhaal

Het is dinsdag. David staat weer vroeg naast zijn bed, het is pas half tien. De schaduw van zijn warrige donkere haren schemeren op de muur door zijn nachtlampje. Zo lijkt het net een monster.

‘Je ontbijt is klaar, David. Kom je nou eens een keer je bed uit?’, vraagt zijn moeder

‘Jáaaaháaaa, ik kom al!’, antwoord David een tikkeltje geïrriteerd. Als ze nou maar niet verder zal zeuren over zijn rommelige kamer…

‘En maak gelijk je bed op…’, gaat zijn moeder verder ‘misschien ziet het er dan ook een keer netjes uit.’

David slaakt een diepe zucht. Pff, altijd weer hetzelfde gezeur. Snel pakt hij zijn spullen bij elkaar, als hij die nog kan vinden. Gelukkig zal hij zijn laptop nooit kwijt raken, dat is zijn dierbaarste bezit. Hij slaat de deken van zijn bed af. De boeken die van onder de deken verschijnen raapt hij bij elkaar. Samen met de pennen en zijn kladblok. Oja, zijn bed opmaken herinnert David zich. Snel schudt hij zijn kussen op en slaat de deken dicht. Verfrommeld laat hij de deken liggen om ondertussen zijn schoenen aan te doen. Vlug gooit hij de spullen die van de vorige dag in zijn tas zaten op bed. ‘Wat nou opmaken’, denkt David bij zichzelf ‘daar ben jij toch voor’. David stiert de trap af. Gehaast pakt hij zijn ontbijt van de eettafel terwijl zijn moeder omkijkt en zonder iets te zeggen verlaat hij het huis.